یک عمر به انتظار یار نشستیم

افسوس و دریغا به وصالش نرسیدیم

هر جمعه به سر شد به هلال رخ ماهش

هیهات بجز حسرت و زاری نچشیدیم

در عطر گلستان ولایت همه در حسرت دیدار

عمری به صفای گل نرگس چو هزاریم

دردایره عشق مگر منتظران را نظری نیست

ما را نظری کن که گرفتار سرابیم

این برکه ی بی أب نه جولان گه ما هست

ما ماهی دریای فرج تشنه ی أبیم

ما چشم نداریم بجز در گه پر فیض ربوبی

یا رب فرجی کن که بسی غرق گناهیم

ما منتظر مقدم یار و قدمش منتظر ما

من در عجبم تا به کجا در تب و تابیم

یا رب مددی کن که این عشق نمیرد

گر عشق بمیرد همه در دام فناییم

یاران به وصالش نرسیدند ولی نیک رهیدند

ما در چه مرامیم نه اینیم و نه أنیم

یاران، بخودأییم و نگاهی بخود أریم

این وصل نشاید که تا ما، من و ماییم